صندوق توسعه ملی 4 برنامه خود برای سال 1392 را اعلام نمود . یکی از این برنامه ها سرمایه گذاری و حضور در بازار های بین المللی است . اینکه برای دور زدن تحریم ها نیاز به کسب ارز از محل های دیگری مثل سرمایه گذاری در خارج داریم ، مطلب درستی است . ولی اینکه این سرمایه گذاری باید از طرف چه بخشی صورت بگیرد ، باید مورد توجه قرار گیرد . اگر صندوق توسعه ملی ، خصوصی محسوب می شود ، اشکالی برای ورود به بحث سرمایه گذاری خارجی ندارد . ولی اگر صندوق دولتی است ، با توجه به تحریمها ، حضور آن در این موضوع با اما و اگر همراه می باشد . اینجا است که می گوییم : دولت باید فقط سیاست گذاری نماید و انگیزه های لازم را برای بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری و تولید فراهم آورد . صندوق توسعه ملی نیز باید با احتیاط اقدام به سرمایه گذاری در خارج از کشور نماید . زمانیکه بانک مرکزی ما ارزهای خود را به خاطر تحریم از بانکهای دیگر خارج نموده و آنها را تبدیل به طلا می کند تا از تحریم مصون بماند ، صندوق نیز باید راههای ورود و خروج ارز را مد نظر داشته تا لطمه ای از این بابت به کشور وارد نگردد .
